چکاب و فعالیت های 10ماهگی

وااااااااااااااای که دلم یک دنیا برای دوستای گلم و هم نشینی با اونا تنگ شده بود

و من در عجبم که چه طور بعضی ها دیر به دیر میان و آپ می کنن  (این یه کنایه کوچولو بود به همون هایی که فکر کنم از شرمندگی سرشون الان پایین)

و دلیل غیبت من در این چند وقت که می تونم بگم بی سابقه بود :

من و وروجک تو این هفته به شدت مریض بودیم و بد حال به لطف آقای همسر یک هفته ای آنفولانزا گرفتیم و بعد هم آسیاب به نوبت به وروجکمون منتقل شد و من هم بی حالی مریضی خودم رو داشتم هم عذاب وجدان مریض کردن وروجکم و الانم به طور کامل بهبود پیدا نکردم اما خدارو شکر وروجک الان خوبه و این عالیه.........(الهی هیچ وقت مریض نشی عشقم)

اون روز اول که انقدر حال بچم بد بود و تب ۳۹ درجه داشت که پنجشنبه صبح رفتیم بابل پیش دکترش و آقای دکتر بعد معاینه این که این بیماری رو از من گرفتی تایید کرد و کلی دارو برات نوشت و وزنتون رو اعلام کرد ۱۲.۴ و گفتند که ایشاالله بعد مصرف دارو ها خوب میشی و شمارشون رو برای اینکه از نگرانی من کم بشه دادند تا هر وقت خدای نکرده مشکلی پیش اومد باهاشون تماس بگیرم که خدارو شکر نیاز نشد

و دیگه از درگیری های این روزهای من کارهای جشن دندونی که کلی عقب افتادم تو این چند روز و حالا یه کمی از چیزهای خوب بگم براتون یعنی از فعالیت های این ماه وروجکم که دیگه به حد اعلا رسیده:

زیبا ترین اتفاق تو این ماه این بود که دیگه به طور کامل منو صدا می کنه و وقتی داره گریه می کنه اگه باباش بره بگیرتش ما ما ما ما می کنه تا من بیام بگیرمش و اگه بدوووووونی که من چقدر با ما ما گفتنش ذوق می کنم انگار دنیا بهم میدن و دیگه اینکه بچم چهاردست و پا یاد گرفته و کامل می تونه این طرف و اون طرف بره و ایستادنش هم مستقل تر شده یه قدم بر میداره و خودش هم کلی ذوق می کنه تا بهش میگی دست دسی دست می زنه و اینکه دستشو می زنه جلو دهنش او می کنه و خوشش میاد صداش قطع و وصل میشه و قیافش تو اون لحظه دیدنیه و کلا من هلاکتم ماااااااااااااااااااااااااااااااادر...................

اینم عکسای عشق مامان وقتی مریض بود: